gdy wędrówka staje się celem

czasem w dwa tygodnie dzieje się więcej niż przez kilka miesięcy.

13 stycznia podjęłam próbę wejścia na Kilimandżaro drogą Machame.

dotarcie do pierwszego obozu, to prawie jak spacer w palmiarni.

było mgliście i deszczowo.

las senecji - tuż przed obozem trzecim.

z każdym dniem zmęczenie dawało się we znaki coraz bardziej.

ale 17 stycznia ok. 7.00 zdobyliśmy szczyt!

w czasie kolejnych dni przyglądaliśmy się zwierzętom,

a one nam :).

podziwiałam lokalne rękodzieło.

przez chwilę mogłam poczuć, jak to jest gdy rytm życia wyznacza przypływ i odpływ.

a do szczęścia potrzeba jedynie butelki wody.

i jeszcze jak kruche i zaskakujące potrafi być życie...

(w drodze do Polski zmarła jedna z uczestniczek wyprawy).

Kasiu, będziemy pamiętać!